Wij, onze buren en ik, wisten al dat er af en toe kikkers of padden in de 0,5 m diepe put onder de trampoline van de buurkinderen gevangen zaten.
De gladde, steile wanden voorkomen uitklimmen en de ongelukkige dieren dreigen derhalve aan uitdroging om te komen. Omdat de diameter ca. 4 m is, kruipt er vast op de relatief koele, donkere en wat vochtig blijvende zandbodem het nodig eetbare gespuis rond.
Uithongering zal dus minder snel aan de orde zijn.
Mijn buurman meldde echter dat er nu wel heel véél kikkers ingetuimeld waren: 16 stuks.
Levend en wel!
In welke staat van overleving weet ik niet, want ik was op nog vakantie. Ieder weet dat het vangen van groene kikkers de nodige snelheid en handigheid vereist, maar mijn toegewijde buurmeisje kweet zich goed van haar taak en repatrieerde ze alle 16 weer in mijn watertjes.
Het leven van amfibieën is hard. Word je niet geplet door een autoband, levend verorberd door een reiger, krijg je een dodelijk virus, of val je niet in een straatput, dan is er weer een trampoline...
Zoals in mijn eerdere forumbijdragen gemeld; hopelijk heb ik volgend jaar weereens groene kikkerdril, want op deze manier wordt mijn kolonie wel heel snel gedecimeerd.
